Drewno gatunków drzew iglastych znajduje szerokie zainteresowanie w budownictwie (konstrukcje dachowe, stolarka budowlana, deski podłogowe) oraz przy produkcji różnych asortymentów drewna. Od gatunków liściastych przede wszystkim różni się długością komórek; komórki zbudowane przede wszystkim z celulozy są dłuższe w przypadku gatunków wiecznie zielonych, co skutkuje tym, iż ich drewno jest bardziej miękkie. Takie właściwości fizyczne przekładają się na popularność drewna, gdyż nie jest problemem jego obróbka mechaniczna oraz podczas procesów technologicznych.
Najbardziej rozpowszechnionym drewnem iglastym jest sosna. Występuje w barwach od jasnożółtej to jasnoczerwonej (powierzchnia drewna ciemnieje pod wpływem słońca); charakterystyczną cechą drewna są stożkowate słoje bogate w żywicę. Używane jest do wyrobu mebli, okładzin ściennych, ale także podłóg (sosnowe deski, listwy, progi), schodów czy okien. Zapach sosny oczyszcza powietrze, drogi oddechowe oraz ma właściwości rozkurczające. Zawarte w drewnie olejki i żywice czynią sosnę z pewnym stopniu odporną na działanie wilgoci. Jak każde drewno miękkie jest średnio trwałe dlatego coraz większą popularnością cieszą się fińskie odmiany tego drzewa. Sosna nordycka w ekstremalnych warunkach rośnie wolniej ograniczając własną gospodarkę wodną. Jej słoje są węższe, co czyni drewno bardziej odporne i stabilne wymiarowo (sosna nordycka nie reaguje tak gwałtownie na zmiany wilgotności jak sosna występująca w Polsce). Ten gatunek drewna ma także doskonałe właściwości izolacyjne poprzez dużą zawartość żywicy, jest mało nasiąkliwy oraz bardzo twardy. Charakteryzuje je sprężystość oraz duża wytrzymałość mechaniczna. Sosna nordycka występuje w szerszej gamie kolorystycznej niż gatunek zwyczajny, może przybrać barwę od jasnożółtej do czerwonobrązowej (tez ciemnieje). Sęki są duże i ciemne, nie mają tendencji do wypadania. Elementy przeznaczone na podłogę, wykonane z tego gatunku drewna są gładko szlifowane i zwykle mają wilgotność 8-12%.
Odmianą sosny jest limba, bardzo miękkie drewno, które zwykle nie jest stosowane do produkcji podłóg. Jej zapach ma właściwości energetyzujące, wzmaga ukrwienie, oczyszcza skórę i powietrze. W Polsce jest to gatunek chroniony. Bardziej ceniona jest limba syberyjska ze względu na swe odporne żółtoczerwone drewno, które wykorzystywane jest przy produkcji oklein.
Bardzo trwałym gatunkiem drewna jest modrzew (w Polsce pod ochroną). Charakteryzuje się białożółtawą bielą i czerwonobrązową twardzielą o dużej zawartości żywicy, z rysunkiem wyraźnych słojów. Ze względu na swą twardość jest to gatunek bardzo trudny w obróbce. Stosowany w budownictwie mieszkaniowym (podłogi), wodnym, szkutnictwie i meblarstwie. Najlepszy gatunek pozyskiwany jest z drzew rosnących w górach. Modrzew syberyjski występuje w kolorach od złocistożółtego po bardzo ciemny, brunatnoczerwony, przy czym barwy rozmieszczone są nierównomiernie. Jest bardzo odporny na warunki atmosferyczne, grzyby, toteż można je stosować na zewnątrz. Przy montażu, np. w przypadku użycia, gwoździ zaleca się wykonanie wcześniejszych nawiertów. Same gwoździe winny być wykonane ze stali szlachetnej gdyż rdza powoduje szybkie przebarwienie drewna na czarno. Z biegiem lat modrzew pokrywa się srebrzysto-szarą patyną stać popularnym jest olejowanie powierzchni wykonanych z tego gatunku drewna, aby uwydatnić jego strukturę i zachować naturalny kolor. Z punktu widzenia techniki to najlepszy i najtrwalszy gatunek drewna.
Jodła posiada bardzo jasne, białe drewno z szarawym odcieniem. Jest bardzo lekkie a jego trwałość wzrasta w warunkach o podwyższonej wilgotności. Stąd najczęściej używane jest w budownictwie wodnym, mostowym oraz górniczym. Drewno jest giętkie, łupliwe, z dużą zawartością sęków ze skłonnością do wypadania. Jego olejki mają właściwości lecznicze. Kanadyjska odmiana jodły to drewno twardsze i bardzo trudne w obróbce. Najlepsze właściwości ma drewno pozyskiwane z drzew stuletnich.
Drewno cedrowe (west red cedar) pochodzi z zachodnich obszarów Ameryki Północnej. Jego przepiękny, czerwonobrązowy kolor idzie w parze z doskonałymi właściwościami. Drewno jest bezsęczne, naturalnie odporne i wytrzymałe na zmienne warunki atmosferyczne, doskonale sprawdza się w izolacji cieplnej i jest bardzo trwałe. Naturalne olejki zawarte w komórkach drewna zapobiegają insektom raz szkodnikom. Jest jednym z najlżejszych drzew iglastych. Na podłogach najczęściej występuje w postaci desek parkietowych. Drzewo urasta do olbrzymich rozmiarów i jest długowieczne oraz odporne na rozkład stąd jego nazwa – żywotnik olbrzymi.
Świerk – żółtawobiałe drewno z wyraźnymi słojami, bardzo miękkie oraz lekkie, powszechnie używane. Jego powierzchnia jest podatna na stosowanie wszelkich technik barwienia. Prócz mebli, podłóg czy schodów stosuje się je do wykonywania okien, masztów oraz wyrobu wysokogatunkowego papieru. Łatwy w malowaniu, licowaniu, lecz nie nadaje sie do polerowania. Jest najwyższym drzewem rodzimym w Europie (dorasta do 70m), występuje w 45 gatunkach. To podstawowy, najbardziej ceniony gatunek drewna budowlanego, gdyż jest doskonałe w obróbce, elastyczne, lekkie, trudno się paczy, rzadko pęka, jest bardzo stabilne. Na obrobionych powierzchniach często pojawiają się ślady żywicy. Skandynawska odmiana świerka jest nazywana drewnem białym ze względu na swą bardzo jasną barwę. Charakteryzuje je mała gęstość a także duża miękkość, co czyni je drewnem tanim i łatwym w obróbce. Jest jednak bardziej wytrzymały i odporny na obciążenia od gatunków pospolitych. Nadaje się do miejsc przewiewnych, ale także takich, które stale przebywają pod wodą.
Gatunki syberyjskie czy skandynawskie drzew liściastych są ładniejsze optycznie (zawierają mniej sęków), lecz przede wszystkim są twardsze i trwalsze. Ich wzrost w warunkach bardzo krótkiego i zimnego lata oraz srogiej zimy jest spowolniony, co skutkuje zwiększeniem ich wytrzymałości i trwałości. Małe przyrosty roczne (gęstsze usłojenie), zwiększony udział drewna późnego (a więc twardszej części drewna) oraz niewielka ilość przyrostów gałęziowych (mniej sęków) powodują, iż są to gatunki coraz chętniej wybierane przez klientów oraz producentów mebli czy podłóg.
Gatunki wiecznie zielone są drzewami niezwykłymi na tyle, że decydujemy się w zapraszać je do naszych domów. Nie tylko sosnowe meble, jodłowe gałązki czy polana do kominka, modrzewiowa podłoga, cedrowe olejki, ale także świerkowe choinki cieszą się uznaniem poza okresem świątecznym. Silnie ugruntowana pozycja leczniczych właściwości olejków eterycznych, żywic a nawet zapachów pochodzących z drzew liściastych sprawiają, że chętnie sięgamy po wyroby wykonane właśnie z takich gatunków drewna. Być może teraz, w okresie świątecznym, warto pokusić się o podłogę wykonaną z drewna drzewa iglastego. To materiał naturalny, ekologiczny o dobrych właściwościach, którego zasoby są w Polsce a więc można zobaczyć jak wygląda drzewo w całej okazałości a drewno po przetworzeniu jako posadzka w salonie.
Czytaj także: podłogi drewniane
